Yapılan araştırmalara nazaran aile tıpkı bir birey üzere hayat döngüsüne sahiptir. Ailenin de hayat evreleri ve kendine has bir gelişim hikayesi vardır. Aile kurulduğu andan itibaren tüm üyelerini kaybedene dek bir ömür döngüsü içerisinde ilerler. Bu döngü içerisinde değerli hayat olayları ile karşılaşır ve gelişimsel devirleri yaşar. Ailenin içinde bulunduğu toplum, hayat döngüsünün şekillenmesinde büyük tesire sahiptir.
Aile ömür döngüsünden kelam ederken Duvall’e değinmemek mümkün olmayacaktır zira birinci versiyonu Duvall tarafından geliştirilmiştir. Evrelerin mühletleri kesin değildir ve ailelerin kendi içlerinde farklılıklar gösterir. Döngünün dört evresi;
-
Evli çiftler
-
Küçük çocuklu aileler
-
Ergenlik periyodunda çocuğu olan aileler
-
Yetişkin çocuğu olan aileler
Formundadır.
Çiftler tarafından kurulan ailelerin hayat usulü çocuk sahibi olmakla bir arada değişmeye başlar. Artık ebeveyn rolünü de üstlenmişlerdir. Çocuklar büyüdükçe aile içindeki münasebetler ve süreçler değişmeye başlar. Çocukların genç yetişkin rolüyle birlikte meskenden ayrılmaları sonucu genişleyen bu aileler küçülür. Son çocuğun da konuttan ayrılmasıyla ‘’boş yuva’’ ismi verilen periyot başlar. Emeklilik de aile ömrünü tesirler ve farklı bir periyoda girmesine neden olur. Yaşanan bu değişimler ve adım atılan evrelerle bir arada aile içerisinde krizler meydana gelebilir. Aileye dayanak sürecinde tüm bu evreler göz önünde bulundurulur ve ömür döngülerine dair krizler dikkatle ayrıştırılır. Her hayat döngüsünün kendine özel krizleri ve bu krizlere yaklaşım teknikleri farklılık göstermektedir.
Yeni evli çiftlerde ahenk sorunları görülebilir. Yeni rollere alışmakta zahmet, aile ve yetiştiriliş farklılıkları üzere etmenler bu evrede krizler oluşturabilir.
Küçük çocuğu olan çiftlere bakıldığında ise artık ebeveyn rolünü de üstlendiklerini görürüz. Çocuklu hayatın farklılıkları, sorumlulukların artışı vb. durumlar bu süreci tesirler.
Ergenlik periyodunda çocuğu olan aileler artık büyüklük sonuna ulaşmış olarak kıymetlendirilir. Tüm bireyler tıpkı konutta yaşamaktadır. Ergenliğe has çatışmalar, jenerasyon çatışmaları bu periyotta sık görülür. Ebeveynler güç hiyerarşisinde üstte olmalı, ergenlerin bağımsız bir birey olma yoluna girdiğini kabullenmelidir.
Yetişkin çocukların meskenden ayrılmasıyla bir arada aileler orta hayat döngüsüne giriş yapar. Bilhassa anneler bu periyotta çokça bocalayabilmektedir. Bilhassa orta yaş ile bir arada ortaya çıkan menopoz devri de annenin külfetlerini güçlendirir. ‘’boş yuva’’ olarak da isimlendirilen periyotta eşlerin boş vakitleri fazladır. Bu nedenle birbirleriyle ya da hobileriyle ilgilenmeye daha çok vakit bulabilirler. Lakin bu noktada bağda üçgenleşme vazifesi gören çocukların uzaklaşmasıyla eşler ortasında sorunlar ortaya çıkabilmektedir.
İleri devirdeki aileler ise son çocuğun da meskenden ayrıldığı ailelerdir. Çocukların kendi hayatlarını kurmasıyla gerilim azalır. Artık eşler için ferdi ömür döngülerinde yaşlılık devrinden bahsedilebilir. Artık eşler büsbütün bağlarına ve beklentilerine odaklanırlar. Araştırmalara nazaran bayanlar, çocukların konuttan ayrılmasını erkeklere nazaran daha kolay kabullenmektedir. Bu durumla daha kolay başa çıkarlar.