Bilişsel davranışçı terapi, yapılandırılmış ve emele yönelik bir terapi prosedürüdür. Fikir, his ve davranış ortasındaki bağlantıya odaklanır. Gündelik hayatta baş etmekte zorlandığımız, ruhsal takviye gereksinimi doğuran durumlar bilişsel davranışçı terapi açısından baktığımızda kalıplaşmış yanlışlı ve fonksiyonsuz niyet ve davranış kalıplarına dayanır. Terapideki hedef; bireyin fonksiyonel olmayan kanılarını ve davranışlarını yine yapılandırarak gerçekçi ve fonksiyonel hale getirmektir. Böylece kişinin davranış ve hislerinde da değişim gerçekleşmesi sağlanmaktadır. Bilişsel Davranışçı Terapi ile kişi niyet ve davranışlarını yönetme hünerlerini geliştirir ve hayat kalitesinde görünür bir değişim sağlanır.
Amerikan Psikoloji Derneğine nazaran bilişsel davranışçı terapi fikir ve davranış kalıplarını değiştirmeye dair teknikler içerir. Buna nazaran; çarpık kanıların farkına varmak ve Yine değerlendirmeyi öğrenmek, diğer şahısların davranışlarını daha âlâ anlamlandırabilmek, kuvvetli durumlar karşısında tahlil odaklı baş etme hünerlerini kullanabilmek üzere sistemler niyet kalıplarının değişimine katkı sağlıyor. Davranış kalıplarını değiştirmek için ise sorun olan durumların üzerine gitmek, bedenen ve zihnen rahatlamaya öğrenmek kullanılan prosedürler ortasında yer alır.
Bilişsel davranışçı terapinin aktifliği bilimsel delillerle desteklenmektedir. Terapi süreci boyunca danışanın muhtaçlığına uygun olarak bilişsel davranışçı metot ve teknikler kullanılmakta, faydalanılacak olan prosedürler danışan ile iş birliği içinde belirlenmektedir. Süreç ilerledikçe danışanın fikir, davranış ve his ortasındaki münasebete dair farkındalığının artması ve kendisinin terapisti olması istenilen gelişmelerdendir.
Yapılandırılmış bir terapi yolu olduğu için terapideki maksatlar ve maksatlara yönelik adımlar danışan ve terapistin iş birliği ile planlanır. Danışan, terapi içerisinde ve dışarısında faal rol oynayarak güzelleşmeye yönelik uğraş harcar. Terapide danışanın gereksinimine nazaran etaplı olarak ilerlenir. Değişim epeyce görüşmelerin sıklığı etaplı olarak azaltılır.
Kaygı bozuklukları, depresyon, obsesif kompulsif bozukluk, yeme bozuklukları, toplumsal fobi, bağ sorunları, uyku bozukluğu ile çalışırken kullanılmaktadır. Çocuklarda da depresyon ve tasa bozukluklarının yanı sıra davranış bozuklukları, dışa atım bozuklukları üzere durumlarda faal olarak kullanılmaktadır.
