Dizi boyunca çok başarılı oyunculuklar, terapi sahnelerini izliyoruz. Terapistlerin de dahil olduğu çatışmaları ve bastırılmış hisleri çok açık ve gerçekçi bir formda aktarılıyor. Müzikler muhakkak ki itinayla seçilmiş zira diziyi bitirdikten sonra hala Ferdi Özbeğen aklımızın bir köşesinde devam ediyor.
Dizinin birinci sahnesi ormanların içinden Meryem’in farklı bir kent dünyasına yani Sinan’ın konutuna seyahati ile başlıyor. Meskene girdiğinde çantasına eliyle uzanıyor ve bayılmasına şahit oluyoruz. Akabinde psikolog olan Peri ile sahnesine dahil oluyoruz. Değişiktir ki Meryem kendisine dair değerli bir fikir veren “bir şey yapmam mı lazım.” ile başlıyor.
Meryem’in daima ötekiler için bir şey yapan bir karakter. Hizmet eden, kapsayan ve koruyan pozisyonunda. Birinci seansta terapiste bekar olup olmadığını soruyor ve en büyük isteğinin evlenmek olduğunu söylüyor. Bu objesi olmayan bir isteğin tabiri üzere.
Transfer, karşı transferler sorunu çok hoş ve gerçekçi bir halde ele alınmış. Meryem’in “Abla sen de Sinan Bey’e taktın. Ben buraya dedikodu etmeye gelmedim” demesi çok hoş bir transfer örneği. Peri, Meryem karşısında çaresiz, lisana getiremediği öfkeyle ve huzursuzlukla onun kapalı olmasından ötürü ötekileştirdiğine dair değerli bir çatışmasını yansıtıyor. Meryemle bağlantısı her seferinde vazgeçeceği bırakmanın eşiğine gelse de terapisti Gülbin’in takviyesi ile devam ederek annesiyle olan içsel çatışmasına temas etmesini sağlayacak. Peri, Meryem için terapist olarak sabit bir obje olarak orada kalmayı devam ettirecektir ve sonunda onlar ortasında bir alakanın kurulduğunu göreceğiz. Gülbin’in de Peri’ye karşı transferi öfke dolu. Yani Peri’nin tıpkı Meryem’e yaptığı üzere… Bir taraftan “takmış kızın testtürüne fakat kendisi çuvalla geziyor”çok yanlışsız ve gerçekçi bir telaffuz.
Dizi kadınsılık, kadınsı rekabet ve jenerasyonlar ortası transfer bağlamında ele alınabilir. Hem Peri hem Gülbin ailedeki bayanlarla uğraş veren karakterler. Peri’nin annesinden aktarılmış olan içinde yaşadığı toplumsal ortama yabancı ve ötekileştiren bir bakışa sahip olmasıyla birlikte aile meskeninde konukmuş üzere dışarıda kalıp, annesiyle ilgili olan fark ettiği çatışmalarıyla uğraş verirken Gülbin ablasıyla birebir çabayı sarf etmek durumunda kalıyor. Bu sefer ablası tarafından ötekileştirilen bakışa Gülbin maruz kalıyor hem de çok acı verici bir biçimde. Ablasının, kız kardeşi Gülbin ile kadınsı rekabeti çok açık bir biçimde yaşadığına şahit oluyoruz. Ablasının eril bir telaffuzla bir adamı elinde tutamamakla, muhalefet olduğunu ve mesleğini küçümseyerek yargılaması tıpkı halde Gülbin’in ise tabip kimliği ardına saklanarak erkek kardeşine yanlış bir tedavi uyguladığını kabul etmemesi rekabetin her iki taraf için çiğ bir nitelikte olduğunu, gerçek bir şiddete ve yıkıcılığa dönüştüğünü gösteriyor.
Kıble metaforunun kullanılması çok güzel olmuş. Rubiye’nin namaza dururken kıbleyi bilakis alması ve daima birilerinin başkalarına doğruyu, istikametini, kıblesini ve izlemesi gereken yolu hatırlatması bazen dikte etmesi çok bizden bir örnek olmuş. Lakin Gülbin’in her periyodun adamı olan ablasına “Hamile annemin karnına vuranların artık nasıl ayağını altını yalarsın”gibi yalvarırcasına daveti tahminen en samimi ve çaresizce olanıydı.
İmamın, eşinin vefatından sonra kızı Hayrunnisa ile konuşmasında “rüya aleminde asılı kalmak istedim.”demesi bilinçdışı bir halde kızının hayallerini yaşamasının yolunu açan ve birebir vakitte düşlemsel bir tarafı çağrıştıran bir sahneydi. En sonunda her ikisi de isteğinin peşinden gidiyor.
Sinan karakteri bayanların hayat hikayesinin bir halde birleştiği bir kişi. Onun annesiyle olan ilgisinde annesi tarafından kapsanmadığına ve görülmediğine dair ip uçları alıyoruz ki en sonunda annesinin sevdiği için yaptığı kıymayı kendisinin değil babasının sevdiğini annesine hatırlatıyor. Gülbin’in Sinan’ın konutundan diş fırçasını geri dönüp alması boşuna değildi. Bu meskende yalnızca her daim kendine ilişkin bir yeri olan duran Meryem’in terliği ve kıyafetleri. Sinan, hayatında sabit bir obje olarak varlığını koruyan tek kişinin Meryem’in olması gerçekliğiyle yüzleşiyor.
Dizide tesettürlü karakterlerin eksik verildiğini düşünmekle birlikte bir terapist, Peri’nin arkadaşı ya da Sinan’ın sevgilisi üzere daha gerçekçi bir öteki rolündeki öykü ile görmek isterdim.
Genel itibariyle tüm sınıfların acılarına ve çıkmazlarına yönelik çok çarpıcı ve başarılı yaklaşımlar yansıtılmış. Umarım buradan hepimizin gerçekliğine daha derinlikli yaklaşımla yol alıp, ötekini anlayabildiğimiz ve acılarımızda ortaklaşabileceğimiz bir adım olur.