Merhaba son devirlerde sıklıkla duyduğumuz bir tabirden oyundan bahsetmek istiyorum. Oyunun çocuğun hayatındaki yeri çok mühimdir. Çocuğun kimliğinin, hislerinin, fikirlerinin kısaca kendisinin bir yansımasıdır. Hepimiz aslında çocuklarımızla oyun oynarız ya da oynadığımızı varsayarız. Oyun çocuğun anadilidir ve biz bu lisanı ne kadar bilirsek çocuğumuzla ilgimizi o derece güçlendirmiş oluruz. Bu yazıda bir oyun terapi modeli olan filial terapiden ve filial terapinin ebeveyn çocuk bağlantısını nasıl güçlü bir hale getireceğine değinmek istiyorum.
Filial terapi başka bir ismiyle çocuk merkezli oyun terapisi yaşları 2-12 olan çocuklar ve ebeveynlerinin münasebetleri güçlendirmek maksadıyla birinci olarak 1960 yılında Bernard ve Louise Guerney tarafından ortaya sunulan; ebeveynleri çocukları ile özel oyun saati olarak tanımlanmış ve yapılandırılmış olan oyun seansları konusunda eğitmeyi ve de bu seansları sürdürmeyi amaçlayan kısa vadeli ve ispata dayalı bir oyun terapisi modelidir. Süreç aile üyelerinin birbirleriyle olan bağlarını güçlendirmeyi ve hem ebeveynin hem de çocuğun sıkıntılarla başa çıkabilme stratejilerini güçlendirmeyi gayeler. Terapi sürecinde ebeveynler bir nevi çocuğun meskendeki terapisti pozisyondadırlar. Birbirlerinin his, fikir ve davranışlarını anlamalarını, ilgilerindeki sorunsallara tahlil odaklı yaklaşımlar üretmelerini sağlar.
Ebeveyn bu seanslarda çocuğun marifetlerini, özelliklerini daha yakından keşfeder. Çocuğun şartsız kabul edildiğinde ve yaratıcılığıyla biricikliği desteklendiğinde var olan meselelerden nasıl uzaklaştığını birlikte deneyimleme bahtını yakalar. Çocuk kendini inançta hissettiği bu alanda his ve niyet dünyasını ebeveynle çarçabuk paylaşır ve anlaşıldığını hissettirir. Ebeveyne bu süreçte düşen çocuğun probleminden çok çocuğun kendisine odaklanmaktır. Görülecektir ki çocuk bu durumu kısa müddette fark ederek kendinde sorun yaşadığı alanların tamirini ebeveynin şefkati ve anlayışıyla sağlayacaktır. Kendini daha yeterli hissettiği vakit sorun davranışı sürdürmek yerine kendinde gelişim göstermeye çalışacaktır.
Pekala oyun oynamak her ebeveynin katılabileceği bir aktivite midir? Kimilerimiz oyun oynamaktan hoşlanmaz, kimilerimiz nasıl oyun oynandığını unutmuş, bazılarımızsa harika oyuncular olduğumuzu düşünebiliriz. Oyun oynamayı unuttuğunuzu düşünüyorsanız şanslısınız ki kusursuz bir öğretmeniniz yani çocuğunuz var. Çocuğunuzun süreci yönetmesi ve davet edildiğinizde oyuna katılmanız esasen filial terapinin mihenk taşlarındandır. Bırakalım çocuklarımız oyun oynasın ve biz de onlara oyun arkadaşı olalım. Çocuğun anadili oyun, kelimeleriyse oyuncaklarıdır. İçinizdeki çocuğun yanınızdaki çocukla buluşması dileğiyle.
Oyunla kalın. Sevgilerle.