Çocukluk çağı obezitesi bilhassa ve tüm dünyada 21. yüzyılda giderek artan en değerli çocuk sıhhati meselelerinden biri olarak karşımıza çıkmaktadır. Hastalığıngörülme sıklığı bilhassa son 30 yılda kıymetli ölçüde artmıştır. Obezite çocukluk çağında birinci 1 yaşta, hayatın 5-6. yılında ve ergenlik periyodunda bariz bir artış göstermektedir. Obez çocukların 1/3’ünün ve obez ergenlerin yaklaşık %80’inin erişkin periyotta de obez oldukları görülmüştür. Türkiye’de çocukluk çağında obezite görülme sıklığı Amerika ve pek çok Avrupa ülkesindekine emsal formda %3,7 ile %15,4 olarak bulunmuştur. Obezite genetik ve genetik olmayan pek çok faktörün tesiriyle ortaya çıkan klinik bir durumdur. Çocukluk çağı obezitesinin ortaya çıkmasında en değerli tesir karbonhidratlar ve yağda yüksek oranda olan güç yoğunluğu fazla lakin protein, vitamin, mineraller ve sağlıklı mikronütrienlerden yoksul besinlerin tüketimidir. Fizikî aktivitenin günümüzde giderek azalması sırf erişkin değil çocukluk çağı obezitesinin de en değerli nedenlerinden birisidir. Obezite beraberinde pek çok problemleri getirmektedir. Çocukluk çağı obezitesi kardiyovasküler hastalıklar, hipertansiyon, tip 2 diyabet, yağlı karaciğer, ortopedik meseleler ve kendine inançta azalma üzere pek çok kısa devir ve uzun periyot sıhhat meselelerine yol açmaktadır. Obez bireylerde insülin direnci görülme sıklığı olağan kilolu çocuklara nazaran manalı seviyede daha yüksektir. Obezite ile bağlı en yaygın görülen metabolik bozukluk insülin direncidir. Obez çocuklarda trigliserid, LDL ve total kolesterol bedellerinin yükselmesi ve birebir vakitte HDL kolesterol bedellerinin düşmesi çocukluk çağında kardiyovasküler hastalıkların riskinin değerli ölçüde artırmasına neden olmaktadır. Çocukluk çağı obezitesinde kan basıncı yüksekliği %16.6-39.7 ortasında görülebilmektedir. Çocukluk çağında metabolik sendrom, obezite, insülin direnci, dislipidemi ve hipertansiyondan 3’ünün varlığı olarak tanımlanmaktadır. Artan obezite sıklığı ile birlikte hem Metabolik sendrom hem de Metabolik sendrom bileşenlerinin görülme sıklığı giderek artmaktadır. Olağan popülasyonda Metabolik sendrom sıklığı %3-4 civarındayken obez çocuklarda %28-30 oranında görülmektedir. Münasebetiyle obez çocuklarda Metabolik sendrom görülmesi açısından değerli bir risk artışı vardır.
