Obsesif Kompulsif Bozukluk ( OKB ) birinci defa 1838 yılında Esquiral tarafından tanımlanmıştır. Birinci periyodunda kültüre bağlı olarak psikozun ve depresyonun içerisinde bedellendirilmektedir. Klinik tabloda ise birinci defa Freud tarafından 1917 yılında yer edinmiştir. OKB rahatsızlığı obsesyon ve kompulsiyonlarla birlikte ilerleyen bunlarla entegre olmuş bir bozukluktur. Obsesyonlar, denetim edilmesi güç yineleyici otomatik ve istem dışı olan imgelerimizdir. Şahıslar bu niyetlerin gelmesini engelleyememektedirler. Çoklukla kişi fikirlerin gerçek dışı anlamsız olduğunun farkındadır. Obsesyonlar kişinin hayatında o kadar güçlü ve yineleyicidir ki kişi gündelik hayatındaki işlerini yerine getirmekte zorlanmaktadır. Bireyler ortası bağlarında, iş hayatlarında, toplumsal etkinliklerde sorun yaşamaktadırlar.
OKB teşhisli bireyler, işlerini erteleyen ve gün içerisinde ağır kararsızlığı olan şahıslardır. Birebir vakitte bu şahıslar ekseriyetle belleklerine güvenmekte zorluk çekmektedirler. Sıklıkla rastlanan obsesyonlar : Sistem, din, paklık yani kirlenme korkusu, dürtülerini denetim edememe korkusu, cinsel dürtülerini denetim edememe korkusu ve vücut meseleleridir. Kompulsiyonlar, obsesyon fikirlerindeki korkuyu gidermek için yapılan davranışlardır. Kişi bu davranışı yapmak zorunda hisseder ve tekrarlayıcı bicimde aksiyonu gerçekleştirir. Davranışın net bir biçimde abartılı olduğu göze çarpmaktadır. Kompulsiyonlar yalnızca davranış olarak değil zihinsel olarak da gerçekleşebilmektedir. Temel amaç obsesyonun yarattığı tasayı azaltmaktır. Bu rahatsızlıkta kişi kompulsiyonu gerçekleştirmemesi halinde başına çok makûs felaketler geleceğine inanmaktadır. Kompulsiyonların akılcı bir tarafı bulunmamaktadır. Kompulsiyonların yapılma sıklığı abartılı derecede çok olabilmektedir. Birtakım kompulsiyon davranışları şu biçimdedir : Kirlenme kaygısında ötürü abartılı bir biçimde el yıkama kompulsiyonu, bir olay ya da durum ile karşılaştığında zihninden muhakkak bir sayıya kadar sayma ya da vücudunun makul kısımlarına makul sayıda dokunmak. Kapının kitle olup olmadığından emin olmak için 7 – 8 kere denetim etme davranışı. Bu rahatsızlıkta çoklukla beyefendisine dur komutu sinyali gitmemektedir. Kişi davranışı ve kanıyı gerçekleştirirken durması gereken yeri bilememektedir. Birçok kişi bu kadar kâfi komutu ile kendini durduramaktadır fakat OKB’de sezgisel durağanlık bulunmamaktadır.
OKB ekseriyetle ergenlik devrinde 10 yaşından evvel ortaya çıkmaktadır. İstisna olarak 2 yaşındaki çocukta görüldüğüne dair datalar bulunmaktadır. Yetişkinlik devrinde toplumda görülme sıklığı %1 oranındadır. Bu oranın günümüzde daha yüksek olduğu iddia edilmektedir. Yapılan son araştırmalardan OKB rahatsızlığının en sık görülen dördüncü ruhsal bozukluk olduğu saptanmıştır. Birtakım çalışmalar görülme sıklığında bayan erkek ortasında bir fark olmadığın söz ederken birtakım çalışmalar bayanlar erkekler nazaran daha fazla OKB geliştirdiğini tabir etmektedir. OKB hayat uzunluğu süren kronik bir rahatsızlıktır. 1950 yılında boylamsal yapılan bir çalışmada OKB hastalarının yalnızca %20 sinin büsbütün güzelleştiği saptanmıştır.
OKB tanısı alan insanların üçte birinden fazlası komorbidite rahatsızlık göstermektedirler. En sık rastlanan rahatsızlıklar depresyon ve telaş bozukluğudur. OKB rahatsızlığının nedenleri biyolojik ve psikososyal olmak üzere iki başlıkta ele alınmaktadır. Biyolojik kısmında genetik etken kıymetli bir yer tutmaktadır. Yapılan aile boylamsal çalışmalarında OKB tanısı almış bireylerin birinci derece yakınlarında %35 oranında OKB görülmektedir. OKB’de %30 – %50 ortasında kalıtımdan kelam edebiliriz. Yapılan beyin görüntüleme çalışmalarında beynin frontal lob ve kaudat nükleusta bölgelerinde ağır kan akışı ve metabolizmada hızlanma görülmektedir. Bilhassa kaudar nükleusta bölgesinde bilateral azalma saptanmaktadır. Psikososyal kısmında ise davranışsal model kompulsiyonların pekişerek oluştuğunu tabir etmektedir. Kolay bir biçimde tabir edecek olursak kompulsiyonlar obsesyonları yatıştırdığı için davranış pekiştirilmektedir. Obsesyonlara yönelik bir diğer model ise obsesyonların bastırmakta zahmet çekildiğini söz etmektedir. Bireyler dert verici kanıyı bastırmaya çalıştıkça fikrin daha çok büyüdüğü söz etmektedir. OKB tanısı almış hastalarla yapılan çalışmalarda tasa verici kanıyı düşünmenin telaş verici olayı yaşama inancını arttırdığını söz etmiştir. Çocukluk çağı yaşanmış travmalarınında OKB geliştirilmesinde kıymetli bir risk faktörü olarak görülmektedir.
