Dünyadaki servetin yüzde 82’si, nüfusun yalnızca yüzde 1’ini oluşturan global sermaye monopollerinin cebinde dönüyor.
Bu durumda geriye kalan yüzde 18 lik hisse için dünyanın yüzde 99′ u rekabet içinde diyebiliriz , yani kırıntıları kapışmakla meşgul…
Ki son yıllarda o kırıntıları da piyasadan çekmeye başladılar, geriye yalnızca hayaller kaldı, o hayaller de sizin kendi hayalleriniz değil sakın havaya girmeyin, hayalini kurduğunuz şeyler aslında temelde sahip olmanız gereken şeyler, pekala bu eksikliği kim yaratıyor! Neden ve neyden yoksun bırakılıyorsunuz!
Günümüzde globalleşme, globalizm ismi altında ısıtılıp yine yedirilen kapitalizm, ismi üstünde yani sermaye, sermayecilik…; 17. Yy sonu, 18yy başı yaşanan, İngiltere temelli başlayan sanayi ihtilali, maalesef sömürü ve köle sistemini de yanında getirdi.
Doğal ki ilerlemek ve gelişmek insanın tabiatında var, yoksa koca koca kayaları yonta yonta o tekerlekler neden yapıldı… Olağan ki bu gelişmeler yaşanmalı, lakin bu gücün insan emeğini sömürü haline gelmesi ve monopole toplanması ;… İşte konumuz bu…
Bu gelişmelerden geri kalmak ise sömürülmeye yer hazırlayan birinci sebeptir. Ortadoğu ülkelerinin şu anki “Bi cacık olmaz” durumunun da açıklaması bu sebeptendir , global sermayeden hissesini almakta geciken Ortadoğu ülkeleri, dünya piyasasında hiçbir vakit kelam sahibi olma hakkına da erişememiştir, matbaayı kabul etmemekle başlayan bu zihniyet, lakin 1900 lü yılların sonunda uyanmış, ancak iş işten de geçmiştir,
Yönetmen değil figüran roller için yer arayan ülkem ise, kendini seksenlerde verilen finansal umut bombardımanıyla başrolde sanırken, milenyumla birlikte dublör oyuncu olduğuna uyanmaya başlamıştır, esasen 200 yıl sonra global sermayeden hisse edinme gayretinde, yüzde 18′ in ne kadarı hissemize düşer bir düşünün… Yüzde 82 esasen matbaa vakti paylaşılmıştı bile!
1900’ lü yılların başıydı, hala geç değildi, bir atak geldi emperyalizme baş tutan, sömürü ve köle tertibine alternatif “insan odaklı endüstrileşme modelini” de yaratan Mustafa Kemal Atatürk tarafından…
Tabii ki dünyanın gelişiminin gerisinde kalmak kabul edilemezdi , lakin bu gelişimin de bir köle ve sömürü sistemine dönüşmesi batının tersine kural değildi. Atatürk Kurduğu fabrikalarda kreş, emzirme odaları, tiyatro, kitaplık ve sinema salonu, müzik odası, hastane ve spor alanı alanlarını da ekleyerek, beşere “üretirken tükenme” değil “hakettiği üzere gelişme fırsatı” da vermiştir . Yalnızca monopolün, gelişmesini değil, insanın da gelişimini ön plana almıştır Atatürk…
Peki sonra ne oldu ; ben şu anda zati özelleşmeyen yani küreselleşmeyen bir fabrika yahut üretim merkezi göremiyorum, hatta beşerler küreselleşti! fabrikada tiyatro salonu mu!? tuvalete bile kartla ve müddetli gidilen bir sistemden bahsediyoruz şu an … Nereden nereyeeee…
,,,,,Gelelim bu halin bağlar üzerine yansımasına …
Capital yani sermaye, capitalizm ise *sermayecilik demek : *sermayenin özele ilişkin olması durumu, feodalizmden sonra pek bir cazibeli gelen umutlar dünyası… *Sermayenin ise herşey hatta insan bile olduğu sistem… Az maliyet yüksek gelir, az maliyet için her yol mübahtır başlıklı şuur düzeyi, orantısız rekabet, yüksek kar, kelamda ekonomik özgürlüğü olan halk, asosyal kişiselleşme akımı ( tek tek avlaması daha kolaydır çünkü), mülkiyet sahibi olma hakkı(ağza bir parmak bal çalmak…), içinde yüzerken büyük balığın küçük balığı yuttuğu o okyanusu bile kurutan kapitalizm, “kendi kendinin yokedicisi”, günümüzde globalleşme ismi altında ısıtılıp süslenip tekrar sunulan hap…
Neden şu an iliklerimize kadar bu sistemi rahatsızca hissediyoruz, hiç olmadığı kadar tartısı altında eziliyoruz… Ruhumuzun acısını tekrar reklam piyasasının eserleriyle alakalarıyla gidermeye çalışıyoruz, yani cellattan medet umuyoruz… ?! Zira şu an aksini, öteki türlüsünü bilemeyen bir jenerasyonun çoğunluğu var heryerde,,,30’larda da kapitalist sistem vardı fakat artık kapitalizm artı(+) bu sistemin yetiştirdikleri de var; direkt sistemin içine doğup büyüyenler var… Her şeye karşın evvelden öteki türlüsü için direnen romantik, idealist, sosyalist bir kitle varken artık ise kapitalizm artı uyumlu kitle çoğunluğu var yani ruhta hissedilen o baskı, bunaltı bu ağır kitlenin sayıca yükünün daha da artmış olmasının tesirinden kaynaklı …
Sevgiden mahrum her şeyin alışveriş olduğu, kar hedefli ilgiler artık doğal zira öbür türlüsünü görmedi bu gençler ve ezber bozmadan, kelamda bireyselleşip özgürleşerek, aslında bencilleşerek üretmeden sunulanı tüketerek içlerindeki boşluğu doldurmaya çalışan apolitik bir kitleyle yaşıyoruz artık… Marx’ın sevdiğim bir kelamı var “özel mülkiyetin hükümran olduğu bir toplumda insan alakası ve bayan erkek alakası de alış verişten öteye gitmez” der…Gitmez natürel,,, ruhtan, özden, kalplerin ısınıp yoldaş olmasından bahsetmek fantastik bir sinema senaryosu üzere artık gişesi yerlerde… E arz talep problemi sonuçta, günümüz ortamı da aslında hür piyasa(!)
Mevzuya uygun sinema teklifim ise tam bir klasik : “Modern Zamanlar” ; ( Şarlo) Charlie Chaplin’ in direktörü olduğu ve başrolünde de kendisinin oynadığı 1936 üretimli romantik güldürü sineması…1929 küresel ekonomik kriz periyodunu kara güldürü biçimiyle harika işleyen akıllardan çıkmayacak bir başyapıt… “ The Great Dictator”, “ City Lights” ve “ The Kid” ise bonus sinema tekliflerim olsun yeniden Şarlo ‘ dan… Yeterli Seyirler…