Genel bir kaybolma hali kelam konusuydu. Kendimi tanımıyordum, ne istediğimi bilmiyordum. Oradan oraya olaylarla savruluyordum. Vücudum, ruhum, zihnimle irtibatım yoktu. Hiçbir şey hissedemiyor, varoluşsal bir mana bulamıyordum. Başım çok karışıktı ve kendime ilişkin bir yol bulamıyordum. Arıyordum lakin çıkmazlardaydım. Heryerde, herşeyde, herkeste kendimi arıyordum. ‘Ben kimdim? Yolum neydi? Yol diye bir şey var mıydı?’ beğenilen onu bile bilmiyordum. O kadar çok şey denedim ki; tam ‘bu bana uydu’ diyordum, içime sinmiş üzere oluyordu sonra tekrar sarsılıyordum. ‘Hayır, bu da değilmiş.’ oluyordu. Ergenlik periyodunda çözmüş olmam gereken kimlik bulma sürecini bu yaşta yaşamış olmam bir taraftan ağır geliyordu.
Ergenlerin kimlik bunalımları(kim olduklarına dair fikirlerinin oluşması süreci) mağazada kendisine uyan giysiyi bulmaya çalışan bir bireye benzetilir. Tıpkı süreci yaşıyordum. Lakin kabul etmek zorundaydım; bizim kuşağın talihsizliğiydi bu geç kalma.
Ne bu kayboluşa ve karmaşaya neden olan inanç örüntümün farkındaydım; ne de bu inançların bu kadar değerli oluşunun.
Ve bütün bunlar sonunda vakti geldiğinde elde ettiğim öz şu oldu; kanılar zihinsel nesneler. Sen neye inanmayı seçersen o doğrultuda bir ömür yaratırsın. Lakin kendini olaylara kaptırıp niyetlerini bunların ve etrafın belirlemesine müsaade verirsen hayatının denetimini kaybedersin. Fikirlerini, neyi nasıl düşüneceğini seçebilirsin.Sana ziyan veren niyetlerden uzak, seni muvaffakiyete ve mutluluğa taşıyacak niyetlere yakın olursan hayatın olumlu ve sana uygun şekillenir.
Bu manada şimdiye kadar haberin olmadan, bilinçsizce oluşturduğun fikir kalıplarını farkedip, yerlerine kendi seçimlerin olanlarını koymalısın. Böylelikle hayatının denetimini eline almış olur; olaylarla ve bireylerle savrulmazsın.
Teklifim; alakalar, aile, iş hayatı, kendin, vb.. hususlardaki niyet kalıplarını gözden geçir. Seni hayatta avantajlı kılacaklar bırak kalsınlar; başkalarını yenileriyle değiştir ve olacakları izlemeye koyul..!